ภาษาอีสาน: คำอีสานในภาษาไทยกลาง
อีสานขอร่วมแจมมั่งนะครับ ก่อนจะเริ่มแบบทีละคำ ผมมีบันทึกที่รวบรวมคำอีสานที่ปรากฏในภาษาไทยกลางไว้ นี่ทำบันทึกหายไปแล้ว เลยนั่งนึกใหม่ อาจมีตกหล่นไปบ้าง
ภาษาท้องถิ่นนั้น ค่อนข้างจะมีการเปลี่ยนแปลงน้อย เมื่อเทียบกับภาษาไทยกลาง ดังนั้น นักนิรุกติศาสตร์หลายท่านจึงอาศัยภาษาท้องถิ่นเป็นเบาะแสของประวัติของคำไทย บางคำเป็นคำเก่า หลงเหลืออยู่แต่ในภาษาเขียนของไทยกลาง แต่ยังใช้ในภาษาพูดปกติในท้องถิ่น บางคำกลายเป็นคำซ้อน ฯลฯ ลองมาดูตัวอย่างของคำอีสานบางคำดูก่อน:
| คำอีสาน | ความหมาย | คำที่ปรากฏในไทยกลาง |
|---|---|---|
| ย่าง | เดิน | ก้าวย่าง ย่างเยื้อง ย่างเข้าสู่(ปีที่สิบ) |
| แล่น | วิ่ง | โลดแล่น (รถ)แล่น |
| เบิ่ง | ดู | เบิ่งตาดู |
| คัก | ถึงใจ | คึกคัก |
| เคียด | โกรธ | เคียดแค้น |
| เคือง | รำคาญ | แค้นเคือง โกรธเคือง ระคายเคือง |
| เว้า | พูด | เว้าวอน |
| แจ้ง | สว่าง | กลางแจ้ง รู้แจ้ง |
| มัก | ชอบ | มักง่าย เลือกที่รักมักที่ชัง |
| ซัง (ชัง) | เกลียด | เกลียดชัง น่าชัง |
| ลาง | บาง(คน,สิ่ง) | ลางเนื้อชอบลางยา |
| เฮือน (เรือน) | บ้าน | บ้านเรือน เรือนไทย |
| เติบ | มาก, พอดู | มือเติบ เติบโต |
| ติง | ขยับ | ไหวติง |
ยังมีอีกหลายคำ เสียดายที่ทำบันทึกหาย แต่ตัวอย่างเหล่านี้ น่าจะพอบอกประโยชน์ของการศึกษาภาษาท้องถิ่นในแง่นิรุกติศาสตร์ได้บ้าง
ความคิดเห็น