ภาษาอีสาน: คำอีสานในภาษาไทยกลาง
อีสานขอร่วมแจมมั่งนะครับ ก่อนจะเริ่มแบบทีละคำ ผมมีบันทึกที่รวบรวมคำอีสานที่ปรากฏในภาษาไทยกลางไว้ นี่ทำบันทึกหายไปแล้ว เลยนั่งนึกใหม่ อาจมีตกหล่นไปบ้าง
ภาษาท้องถิ่นนั้น ค่อนข้างจะมีการเปลี่ยนแปลงน้อย เมื่อเทียบกับภาษาไทยกลาง ดังนั้น นักนิรุกติศาสตร์หลายท่านจึงอาศัยภาษาท้องถิ่นเป็นเบาะแสของประวัติของคำไทย บางคำเป็นคำเก่า หลงเหลืออยู่แต่ในภาษาเขียนของไทยกลาง แต่ยังใช้ในภาษาพูดปกติในท้องถิ่น บางคำกลายเป็นคำซ้อน ฯลฯ ลองมาดูตัวอย่างของคำอีสานบางคำดูก่อน:
คำอีสาน | ความหมาย | คำที่ปรากฏในไทยกลาง |
---|---|---|
ย่าง | เดิน | ก้าวย่าง ย่างเยื้อง ย่างเข้าสู่(ปีที่สิบ) |
แล่น | วิ่ง | โลดแล่น (รถ)แล่น |
เบิ่ง | ดู | เบิ่งตาดู |
คัก | ถึงใจ | คึกคัก |
เคียด | โกรธ | เคียดแค้น |
เคือง | รำคาญ | แค้นเคือง โกรธเคือง ระคายเคือง |
เว้า | พูด | เว้าวอน |
แจ้ง | สว่าง | กลางแจ้ง รู้แจ้ง |
มัก | ชอบ | มักง่าย เลือกที่รักมักที่ชัง |
ซัง (ชัง) | เกลียด | เกลียดชัง น่าชัง |
ลาง | บาง(คน,สิ่ง) | ลางเนื้อชอบลางยา |
เฮือน (เรือน) | บ้าน | บ้านเรือน เรือนไทย |
เติบ | มาก, พอดู | มือเติบ เติบโต |
ติง | ขยับ | ไหวติง |
ยังมีอีกหลายคำ เสียดายที่ทำบันทึกหาย แต่ตัวอย่างเหล่านี้ น่าจะพอบอกประโยชน์ของการศึกษาภาษาท้องถิ่นในแง่นิรุกติศาสตร์ได้บ้าง
ความคิดเห็น