ภาษากลาง: ถั่วลันเตา

ชื่อ "ถั่วลันเตา" ฟังทีแรกดูคล้ายกับภาษาแขกชวามลายู แต่แท้ที่จริง มีที่มาจากภาษาจีนว่า 荷蘭豆 [แต้จิ๋ว: ห่อลังเต่า] แปลตามตัวอักษร 荷蘭 แปลว่า "ฮอลแลนด์" หรือ "ฮอลันดา" ส่วน 豆 คือ "ถั่ว" (คำเดียวกับ "เต้า" ใน "เต้าหู้", "เต้าฮวย", "เต้าส่วน", "เต้าทึง" นี่แหละ) รวมความเป็น "ถั่วฮอลแลนด์"

จากภาษาจีน พอแปลงเป็นภาษาไทย ทิ้งคำหน้าไปหนึ่งคำ เหลือ "ลันเตา" แล้วก็เติมคำว่า "ถั่ว" ข้างหน้าบอกสกุลเสีย ก็กลายเป็นถั่วลันเตา แทบไม่เหลือร่องรอยความหมายเดิม บ๊ะ.. แปลงโฉมได้แนบเนียนแท้

อ้างอิง:

• ชอบ ประพันธ์เนติวุฒิ. "วิชานิรุกติศาสตร์ เรื่องภาษาจีน (ฉบับที่ ๑-๓)." คำบรรยาย ภาษาไทยขั้นสูง ของ ชุมนุมภาษาไทย ของคุรุสภา. คุรุสภา ๒๕๐๙.
• พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. ๒๕๔๒.